شخصیت آدمی آرام‌آرام شکل می‌گیرد و ساخته می‌شود. پس از ساخته‌شدن، ثابت می‌ماند و ما بر اساس ویژگی‌های آن با دیگران رفتار می‌کنیم، درباره‌ی موضوعات مختلف فکر می‌کنیم و به جهان پیرامون‌مان واکنش نشان می‌دهیم. ویژگی‌های شخصیتی هر یک از ما، با احتساب تأثیرگذاری برخی متغیرهای دیگر می‌تواند ما را به‌طرف خوش‌بختی ببرد و یا ما را سوار قایق بدبختی کند. و شاید شخصیت‌مان طوری شکل گرفته باشد که یک آدم معمولی باشیم، یک آدم معمولی بمانیم و یک آدم معمولی بمیریم. پیدا نیست ما در ساخت شخصیت خود دخیل هستیم یا خیر؟ اما پیداست که هر یک از ما ویژگی‌های شخصیتی منحصربه‌فردی داریم. شخصیت مقوله‌ای پیچیده‌ست، آن‌چنان‌که نمی‌شود فهمید چه‌طور شکل می‌گیرد و ساخته می‌شود. ۱۹۳۶ سالی‌ست که گوردن آلپورت چراغی دیگر را ساختمان روان‌شناسی پیدا، و سپس روشن‌‌اش کرد.
او سراغ موضوعی رفت که به سرعت در طی سال‌ها بعد به‌آن توجه شد. او ابتدا با نظریه صفات توانست راه‌های ورود و پرداخت به مقوله‌ی شخصیت را برای‌مان باز کند. برای همین است که امروزه ما از «شخصیت» که یکی از ستون‌های اصلی مطالعات در روان‌شناسی‌ست به اندازه‌ی کافی و نیاز اطلاع داریم. ما امروزه چیزی حدود ۱۰پرسش‌نامه‌ی تکنیکی، دانش‌محور و آزمون‌پس‌داده‌ی شخصیتی داریم. امروزه مطالعه بر ویژگی‌های شخصیتی پیشرفت چشم‌گیری کرده و راه شناخت و پیش‌بینی انسان را بیش از پیش هموار ساخته. ما این‌ها را مدیون آلپورت هستیم. ما با اتکا به مطالعات اولیه آلپورت حالا می‌توانیم بفهمیم با شریک عاطفی‌مان زیر یک سقف احتمال دارد چه چالش‌هایی داشته باشیم؟ ما اگر تلاش کنیم در محل‌های کارمان به ویژگی‌های شخصیتی یک‌دیگر توجه کنیم مشکلات ارتباطی‌مان حتم نصف می‌شود. انگیزه‌های درونی ما ربط معنادار و بسیار زیادی با شخصیت‌مان دارند. این آلپورت بزرگ بود که دانه‌ی شخصیت را کاشت. امروزه مقوله‌ی شخصت میان مردم رواج دارد گرچه که معنای دقیقِ آن فهم نمی‌شود. اهمیت مقوله‌ی شخصیت در تأثیرگذاری‌اش در زندگی‌هامان است. آن‌چنان که به‌احتمال زیاد این شخصیت ماست که به‌ما یک زندگی باکیفیت تحویل می‌دهد. آلپورت تأکید زیادی بر صفات درونی‌مان داشت. هرچه به نظریه‌ی صفات فکر می‌کنم در می‌یابم که بیش از هر مقوله‌ی دیگر در روان‌شناسی، این شخصیت ماست که ما را به جلو می‌برد. شخصیت ما، برگرفته از مجموعه‌ای صفات است، صفاتی که متأسفانه نمی‌فهمیم چه‌طور کاشته، ساخته و پرداخته می‌شوند. صفاتی که آلپورت بزرگ کشفش کرد و نشان‌مان داد.
امروز زاد روز اوست یادش گرامی
دست نوشته‌ی عماد رضایی نیک
او سراغ موضوعی رفت که به سرعت در طی سال‌ها بعد به‌آن توجه شد. او ابتدا با نظریه صفات توانست راه‌های ورود و پرداخت به مقوله‌ی شخصیت را برای‌مان باز کند. برای همین است که امروزه ما از «شخصیت» که یکی از ستون‌های اصلی مطالعات در روان‌شناسی‌ست به اندازه‌ی کافی و نیاز اطلاع داریم. ما امروزه چیزی حدود ۱۰پرسش‌نامه‌ی تکنیکی، دانش‌محور و آزمون‌پس‌داده‌ی شخصیتی داریم. امروزه مطالعه بر ویژگی‌های شخصیتی پیشرفت چشم‌گیری کرده و راه شناخت و پیش‌بینی انسان را بیش از پیش هموار ساخته. ما این‌ها را مدیون آلپورت هستیم. ما با اتکا به مطالعات اولیه آلپورت حالا می‌توانیم بفهمیم با شریک عاطفی‌مان زیر یک سقف احتمال دارد چه چالش‌هایی داشته باشیم؟ ما اگر تلاش کنیم در محل‌های کارمان به ویژگی‌های شخصیتی یک‌دیگر توجه کنیم مشکلات ارتباطی‌مان حتم نصف می‌شود. انگیزه‌های درونی ما ربط معنادار و بسیار زیادی با شخصیت‌مان دارند. این آلپورت بزرگ بود که دانه‌ی شخصیت را کاشت. امروزه مقوله‌ی شخصت میان مردم رواج دارد گرچه که معنای دقیقِ آن فهم نمی‌شود. اهمیت مقوله‌ی شخصیت در تأثیرگذاری‌اش در زندگی‌هامان است. آن‌چنان که به‌احتمال زیاد این شخصیت ماست که به‌ما یک زندگی باکیفیت تحویل می‌دهد. آلپورت تأکید زیادی بر صفات درونی‌مان داشت. هرچه به نظریه‌ی صفات فکر می‌کنم در می‌یابم که بیش از هر مقوله‌ی دیگر در روان‌شناسی، این شخصیت ماست که ما را به جلو می‌برد. شخصیت ما، برگرفته از مجموعه‌ای صفات است، صفاتی که متأسفانه نمی‌فهمیم چه‌طور کاشته، ساخته و پرداخته می‌شوند. صفاتی که آلپورت بزرگ کشفش کرد و نشان‌مان داد.
امروز زاد روز اوست یادش گرامی
دست نوشته‌ی عماد رضایی نیک
بدون دیدگاه