سالمندی پایان مسیر زندگی نیست مرحله ای از رشد است که نیازمند آمادگی و آگاهی و الزامات خاص خود است. مرحله ای که می‌تواند همچنان پر از شگفتی باشد همراه با کشف و شهود درونی. ثبات دوران سالمندی به فرد و تجربیاتش عمق می بخشد. دیگر مثل دوران جوانی سرسری از کنار پدیده ها عبور نمی کند و دیگر هر تلاطمی برکه اش را نمی آشوبد. سالمندی نیازمند انگیزه توجه و امید است.
در اطرافمان هر روز آدم‌های بسیاری را می‌بینیم که ورق تقویم حسابی از سر و صورتشان رد می‌شود. گویا چهره خسته‌شان را با خط‌هایی عمیق نقاشی کرده‌اند .اینان که از زمستان‌های زندگی برفی همیشگی بر سر دارتد. نمایتدگان کهن سال یک نسل‌اَند .نسلی که روزها و سال‌ها خاطرات زیادی را در کوله بار عمرشان انبار کرده‌اند. ما به این نسل و به سپیدی‌ها و تجربه هایشان سخت محتاجیم و وظیفه داریم حرمت‌شان را حفظ کنیم.
